Berri ona dugu Donostiarrak-eko beste kide batek, Joserra Basterrak, Gros auzoko bere haurtzaroari eta nerabezaroari buruzko bere lehen liburu autobiografikoa kaleratu bait du. Liburuaren izenburua "Los chavales de aquel barrio de Gros" da. Beste Ilustre "grosero" baten hitzaurrea du gainera, Álex Naya-rena.
Hontza eta Lagun liburu-dendatan duzu salgai, baita Groseko beste 3 liburu-denda ere, eta, bestela, Joserrak berak oso gustura salduko dizue bere liburua, eta ziurrenik dedikatoria eta guzti.
Grosi buruz idaztea erraza eta atsegina da, harrotasun handiz aitortzen baitut "groseroen" legioko kidea naizela.
Kontakizun honetan, egile nobel baten eskutik kontatua, lagun bat izateaz gain, egiten dituen ikuspegi eta jarduera guztiekin oso konbentzitua dago, eta XX. mendeko 50eko hamarkadako auzoaren bizipenei begirada bat eskaintzen die.
Agian eragina izan du gure buruen gainean dabilen pandemiak, istorio honetako bizipenetan protagonista izan zitezkeen pertsonen bizitzak eraman duen gaitz honek, baina berau irakutzen ezin izan dut oroitzapenaren nostalgia usain eta zapore moduan erreprimitu.
Intsentsu eta meza-usaina, familiako gurasoek beren seme-alabak aurrera ateratzeko egiten duten ahaleginaren izerdi usainarekin nahastuta. Bai, familiako aitek, diktadura batean amek ez baitzuten inoiz aitormen hori izan, non senarraren eta seme-alaben ugalketa eta zaintza besterik ez baitzen miresten.
Beren plaza eta kaleetako jolas zalapartatsuekin batera zetorren kresal-usaina. Lur bustiaren usaina, euriak frontoiak edo Manteoa ureztatzen zituenean, aisialdirako lekua, non distirak haurrak nahasten zituen, lehen begirada errugabeak eraginez.
Hezkuntzaren kiratsa erregimenaren mende dago; bertan, ereserki frankistaren kantua eskolarekiko lehen harremana zen, eta haurrak bananduta zeuden beren sexuari egokitutako prestakuntza jasotzeko.
Gozoki eta beste litxarreri batzuen usaina, saskigileei erosiak, Trueba Zinemako txalo zaparrada artean kontsumituak. Eszena batzuk sortzen zituzten nerbioek eragindako adrenalina zaporea, Savoy Zineman nahitaez aitortu eta damutu behar zirenak, atezainaren markajeari iseka egin ondoren, adinik ez izateagatik.
Eguzkiaren zaporea hondartzan edo heriotzaren putzuan, non jostailua olatuak ziren eta bere zerga beltzaran kolorea ziren.
Lehen jaunartze-jantziaren alkanfor tufiloa, lehenago auzoko norbaitek erabili eta maileguan utzi zuena, dena partekatzen baitzen.
Ferietako eta berbenetako postuetan saltzen ziren sagar karamelizatu haien usaina, non dantzaldi bat izan zitekeen lehen musuaren ataria.
Kontakizun honekin jende on hark gozatu eta jasan zituen hainbat egoera bere sentituko dituzu, hunkituz eta barre eginez. Guztiaren premian murgilduta biziraun zuen belaunaldi oso bat: dirua, eskubideak, denbora, askatasuna; baina alaitasunez, zintzotasunez, lanez, konpromisoz eta elkartasunez gainezka zegoena.
"Zatoz eta irakurri!", zirku literario batean esango luketen bezala. Gros auzoko bizitzaren zirkuan, garai ez hain urrun batean.
